BILATU

sábado, 19 de febrero de 2011

BI ESKUTITZ: Argeles sur Mer, 26 septiembre 1940 // Costa Azul, 29 septiembre1940



Campo de Argéles, 26 Septiembre 40

Querido amigo Marcos:
... Te habrás enterado estos días del apoteósico recibimiento a Companys y Cia. por aquellas tierras..(1)
... Celes ha escrito a la mujer de “carterito” y dice que le hacemos mucha falta; que él sigue muy bien y que una vez en América, el asunto de gestiones y dinero para ingresar en Chile lo da por descontado y que considera cosa fácil.
... Según carta de los padres, no sé si podrán continuar por más tiempo en donde están (2) y creo que se verán obligados a volver a España cuanto antes, máxime por probar si con ello es posible librar a Amparo de tener que ingresar en alguno de estos hospitalarios campos de consumición física y moral. Pienso que no les pesará el volver, empezando porque se acabará cuando menos de una vez el encontrarse siempre estorbando por nuestra calidad de extranjeros en todas partes y hartos de luchar contra una vida imposibilitada.
... Envidio el silencio y comodidades que disfrutarás para estudiar. Aquí no es posible, pues parece un hervidero de discusiones imbéciles ensalsadas en un espíritu de contradicción rabiosa.
... Muchos recuerdos a andria y demás. Recibe un fuerte abrazo de tu amigo
Trincado

(1) Lluis Companys-i buruz ari zen Trincado eta esaera horren ondoren urka bat marraztu zuen. Generalitateko lehendakaria alemanek 1940an Parisen atzeman ondoren Francoren eskuetan utzi zuten. Montjuich-eko gazteluan fusilatu zuten faxistek.
(2) Trincadoren gurasoak eta Amparo arreba, Rafael koinatu eta Rafael loba Tarbeseko Hotel de France delakoan zeuden, errefuxiatu gisa. Valentín Trincadok 57 urte zituen une haietan eta Ramona Bañosek bi gehiago.
====================================================================



Marcos Vitoria ikasten ari, Trincadok bere irudimenean ikusten duen moduan.
====================================================================
Costa Azul 29 Septiembre 40
Querido amigo Marcos:
He recibido las dos tuyas en las que compruebo que has sufrido la misma decepción que yo en cuanto al asunto que tanto nos interesa. Hace tres días llegó a la barraca un impreso de iguales términos que el tuyo, que me dispuse a copiarlo y mandártelo, cuando por empeoramiento del trío muelas, trancazo y colitis me han agenciado unos días de cama y sufrimiento. Anteayer fui autorizado a ingresar en esta barraca u hospital donde he estado a leche y hoy empezaré a comer y entrenarme a pasear para salir pronto. Entré con 38º y ¼ y hoy tengo 35º 1/10. Echuat geuixau bajau gura.
... Estoy cada vez más convencido que todo es una pilfa que, como en los cines infantiles, darán tiempo justo para que los acontecimientos vengan a cerrarnos el paso después de un canallesco engaño, que nada me dice no esté previsto en alguna parte... a pesar de los bulitos que de vez en cuando aceptamos como razonables. No me extraña el desconcierto y actividades en Marsella de todo el nudo de cabrones. ¡Cuánto daría para que no lograran tampoco escapar para contemplarlos en batallones de trabajadores! Estoy cada vez más despierto a estas gentes que se camuflan tan estupendamente detrás de grandes abrigos negros, carteras y uniformes. ¿Gallastegui? No es más que otro cerdo que procura el mismo camino, con más o menos disimulo. Pero, ¡Cuántos hay! ¡Cuántos...!
... En resumen, mi optimismo ha descendido a un 2% ante la esperanza de marchar. Antes la documentación tenía que hacerse a bordo; ahora, que la situación agota los últimos días, se habrán de montar oficinas de clasificación con un papeleo desesperante e interminable... Pero si después de esto volviéramos al erri con posibilidades, ¡qué hermosura de relevo de cargos va a haber! Es la satisfacción que abarca todos los sacrificios...
... Recuerdos de Olazagoitia, que está en la cama de al lado, ingresado antes que yo por anemia, como muchos.
Recuerdos a las andragastes y demás felipes.
Sin otro particular, recibe un abrazo de tu amigo
Trincado

No hay comentarios: